پرنیان

ديدي نازپروده ام، چه زود گذشت ؟! همين سي ماه با تو بودن را مي گم ...   سي ماه كه پر بود از لحظه هاي بكر و ناب . پر بود از شادي و غم . پر بود از عشق ، از مهرباني، از عطر خدا ... انگار همين ديروز بود كه تو را پيچيده در پتو به من دادند ! همين ديروز بود كه براي اولين بار بوسيدمت ...   حالا تو شده اي ٣٠ ماهه اي همه چيز تمام ! شده اي دلربا ، عزيز جان !   ميدونم ! باقي عمرمان هم به همين زودي خواهد گذشت !  ميدانم كه من باز در حسرت گذشته اي هستم كه ديگر نيست و كيفور از داشتن روزهاي با هم بودن !   لحظه هايت پر از ياد خدا ، پر از عشق ...   دوستت دارم بي همتاي من.  ...